Συνεχίζοντας τις εργασίες μας στο πλαίσιο του Εκπαιδευτικού Ομίλου Ρομποτικής δημιουργήσαμε γέφυρες. Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα σε σχέση με τις προηγούμενες κατασκευές των ανεμόμυλων, θέσαμε ως προϋπόθεση της καινούργιας κατασκευής την ύπαρξη του γραναζιού – κοχλία. Σε όλες τις γέφυρες ο άξονας του κινητήρα συνδέεται με έναν κοχλία ο οποίος, με τη σειρά του συνδέεται και με άλλα γρανάζια: το ένα γρανάζι κινεί άξονα στον οποίο τοποθετείται η γέφυρα και ένα άλλο γρανάζι κινεί άξονα που στριφογυρίζει… ό,τι να ναι (ομπρέλα, ανθρωπάκι, κροκοδειλάκι…). Έτσι έχουμε μετάδοση της κίνησης!
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Για πάντα, η γέφυρα ανεβαίνει για 1 ή 2 δευτερόλεπτα και κατεβαίνει μέχρι να δει ο αισθητήρας απόσταση μικρότερη από μια τιμή.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Σε αυτές τις γέφυρες παρατηρείται ελάττωση της ταχύτητας της παραγόμενης κίνησης εξ αιτίας του κοχλία (σε σχέση με μια κίνηση που δεν θα περιελάμβανε κοχλία) κι ασφαλώς, μετάδοση της κίνησης με έναν κινητήρα σε δύο κατασκευές (εν προκειμένω: γέφυρα και κάτι άλλο). Η θέση του αισθητήρα απόστασης τέθηκε από τα παιδιά είτε πάνω στην ίδια τη γέφυρα είτε στο έδαφος – κι αυτό είχε κα΄θε φορά τη σημασία του.
Μαρία Ιωσηφίδου – εκπαιδευτικός Πληροφορικής (ΤΠΕ)